بیماری لثه

بیماری لثه میلیون ‌ها نفر را درسراسر جهان درگیر کرده است.این بیماری یکی از علل ااصلی ز دست دادن دندان بزرگسالان است و با بیماری‌های دیگری چون دیابت , بیماری‌های قلبی-عروقی و مسائل بارداری در ارتباط است. تقریباً نیمی از افراد بزرگ‌سال و مسن‌تر جامعه دارای درجاتی از بیماری لثه هستند و با افزایش سن, درصد آن افزایش می‌یابد. با این وجود, به دلیل اینکه علایم می‌تواند بسیار خفیف باشد, بسیاری متوجه این مشکل نمی‌شوند تا زمانی که شروع به عوارض جدی کنند,ودر آن صورت است که متوجه می شوند که  بیماری لثه دارند. لثه های سالم برای یک طرح لبخند زیبا و سلامت کلی دهان حیاتی هستند, اما هنگامی که لثه ها سالم نیستند, آن‌ها نه تنها جذاب به نظر نمی‌رسند, بلکه می‌توانند همبستگی شدید خود به دندان‌ها را از دست بدهند.

یکی از مهمترین علامت های بیماری لثه وجود پاکت های پریودنتال (“پری” – اطراف ؛ “odont” – دندان) – یعنی فضاهایی در اطراف دندان ها ، زیر خط لثه است که آلوده شده اند. پاکت ها محیطی ایده آل برای رشد باکتری ها هستند و ممکن است باعث عفونت در بافت هایی شوند که دندان ها را در دهان نگاه می دارند. اگرچه پاکت های پریودنتال برای چشم نامرئی هستند ، ولیکن می توان در هنگام معاینه دهان و دندان ، هنگامی که فاصله بین لثه و دندان اندازه گیری شود ، آنها را تشخیص داد.

سلامت و بیماری لثه

در طی معاینه جامع ، دندانپزشک یا متخصص بهداشت ممکن است لثه های شما را مورد بررسی قرار داده و اعدادی مانند “سه-دو-سه … چهار سه و سه …” را بخواند. این اعداد نشان می دهد که پاکت های پریودنتال وجود دارند و چقدر عمق دارند. در مجموع این اعداد  می توانند به دندانپزشک  تصویر دقیقی از میزان سلامتی لثه های شما بدهند.

ساختار پاکت پریودنتال

حتی در لثه های سالم هم ، در قسمت بالای لثه این بافت مستقیماً به دندان نمی چسبد. درعوض فضای کمی بین دندان و لثه به نام سولکوس وجود دارد. باکتری ها و ذرات مواد غذایی ممکن است در این محل جمع شوند ، اما بیشتر آنها با مسواک زدن و نخ دندان از بین می روند. با این حال ، یک مسواک به طور کلی به بیش از 2-3 میلی متر (تقریباً یک دهم اینچ) زیر خط لثه نمی رسد. اگر  سولکوس عمیق تر باشد ، باکتری ها و بقایای مواد غذایی می توانند در زیر لثه ها باقی مانده و باعث التهاب و تورم شوند.

هنگامی که بافت لثه شروع به جدا شدن یا دور شدن از دندان ها می کند ، فضای بیشتری بین دندان و لثه باقی می ماند که در آن  باکتری های مضر توان رشد پیدا می کنند. در این مرحله به این فضا “پاکت” گفته می شود. التهاب در بافت نرم بوجود آمده است ، و یک بار دیگر پاکت سالم عمیق تر شده است زیرا این مسئله خود یک بیماری است. اگر باکتری های موجود در پاکت دست نخورده باقی بمانند ، این باکتری ها  در آنجا انباشته می شوند و باعث از بین رفتن بیشتر اتصال بافت استخوانی و لثه در زیر لثه و در نهایت تحلیل ساختارهایی می شوند که دندان ها را در جای خود نگه داشته اند.

چگونگی پیشرفت بیماری لثه

مرحله اولیه بیماری لثه  “التهاب لثه” نامیده می شود. در اینجا ، پلاک در اطراف بافت نرم ایجاد می شود ، لثه ها ملتهب می شوند و ممکن است شروع به تورم نمایند. از دست دادن استخوان و بافت نرم وجود ندارد – و خوشبختانه ، این شکل رایج از بیماری لثه تقریباً همیشه با بهداشت دهان و دندان و تمیز کردن های منظم حرفه ای قابل برگشت است. لثه بدون درمان ، می تواند به مرحله جدی تر بیماری لثه به نام پریودنتیت پیش برود.